“Tja, Loslaten he?” Hoe vaak hoor je het niet, en elke keer krijg ik er weer de kriebels van. Als ik voel wat het met mijn lijf doet: Ik trek mijn schouders op en maak me klein en de beweging die ik maak, is die van vasthouden!
Dat kan toch niet de bedoeling zijn van het woord “Loslaten”? Maar wat is dat dan loslaten? Neem een kopje in je hand en laat het los, wat gebeurt er? Als je pech hebt valt het in duizend stukjes. Je kunt het ook in de kast zetten, maar heb je het dan losgelaten? Je ziet het liggen op de vloer, of je weet dat het in de kast staat. Het was zo’n mooi kopje en nu is het kapot…. Of het was zo lelijk ik stop het diep weg achter in de kast. In gedachten blijf je bezig met het kopje. Je bent nog steeds Verbonden met het kopje, mooi of lelijk.
Dat geldt ook voor kinderen, je kunt je kind nooit helemaal loslaten. Je blijft altijd en eeuwig verbonden met je kind. Ook al zie je hem niet, je weet dat hij er is, dat hij ergens is.
Kun je dan ooit loslaten?
Er zit een enorme lading op het woord loslaten. Je moet het kunnen, want kinderen worden groter en dan gaan ze hun eigen weg. Dus moet je ze loslaten…. Fout, want als je ze loslaat raak je de verbinding kwijt en kunnen ze ook jou niet meer bereiken wanneer dat nodig is. Je kunt niet meer op je intuïtie vertrouwen en uiteindelijk wordt je er alleen maar angstiger en onzekerder van.
Wat dan wel, want je wilt toch dat je kind op eigen benen leert staan. Zonder dat jij er continu bovenop zit en alles voor hem moet regelen/verzorgen. Zonder de angst dat er “iets” mis kan gaan.
Voor mij werkt het woord TOELaten of Laten, in combinatie met Vertrouwen.
We nemen een voorbeeld; Je dochter gaat voor het eerst naar een schoolfeest van de middelbare school. Als ouders vind je dit een grote stap en het liefst zou je nog meegaan om te kijken of alles wel goed gaat, wordt er niet gedronken, heeft ze het wel naar haar zin. Zijn er ook oudere kinderen, wordt ze niet omver gelopen? Jullie kunnen het lijstje vast wel aanvullen. Hoe ga je dit “loslaten”.
Stap 1: Ga voor jezelf na of je invloed hebt op de situatie.
In dit geval, niet heel veel, jij organiseert het niet, je dochter gaat er zeker wel heen en je kunt niet alle kinderen vertellen dat ze op jou dochter moeten letten etc.
Stap 2: Heb vertrouwen.
Je kent je eigen kind het best, ze is minimaal al 12 jaar en jullie hebben al een behoorlijke basis gelegd in de opvoeding.
Loopt ze in 7 sloten tegelijk?
Kan ze goed voor zichzelf opkomen?
Heeft ze zin in dit feest?
Twijfel je over een aantal dingen, bespreek deze dan van te voren met haar en geef haar vertrouwen.
Maar ook … laat weten dat ze altijd op jullie terug kan vallen. Wees bereikbaar… gewoon voor het geval dat, voor sommige kinderen kan dat net de laatste zet zijn om onbezorgd te gaan genieten, van hun 1e schoolfeest. Want spannend is het, voor ouder En kind. Oh ja en wens ze vooral veel plezier!
Stap 3. Zoek wat afleiding voor jezelf.
Wanneer het moeilijk voor jou is, ga zelf iets doen waardoor je niet steeds aan je angsten hoeft te denken. Kijk een spannende film, spreek af met vrienden bij jou thuis…. Etc., je kunt zelf vast wel wat verzinnen. Voor je het weet is ze alweer thuis.
Stap 4. Geef vertrouwen.
Wanneer ze thuiskomt, vraag hoe ze het heeft gehad. Zeg evt. dat jij het ook best spannend vond, en luister met aandacht naar de verhalen, zonder te betuttelen, geen wijzend vingertje enz. En geef een complimentje zodat ook zij vertrouwen heeft in haar kunnen.
=> Opvoeden is altijd zoeken naar balans, loslaten is toelaten dat je kind ouder wordt, accepteren dat je niet overal de hand in hebt. En vertrouwen hebben op wat jullie samen hebben opgebouwd. <=
Natuurlijk zijn er ook situaties waarin het minder makkelijk is om je kind los te laten. Bijvoorbeeld bij ziekte of handicap. En wat moet je wanneer je onverwachts afscheid moet nemen van je kind, je wordt direct geconfronteerd met letterlijk los gescheurd worden, maar in je hele lijf voel je dat hij of zij nog bij je is. Dit is een ander proces, maar wel een belangrijke om aan te gaan. Verwerking en acceptatie helpt je met minder angst en pijn door het leven te gaan.
Voor vragen over alle vormen van “loslaten”, toelaten, en accepteren neem vrijblijvend contact op via www.albacoachingwestland.nl
Fijne dag
Tietsje van der Linden-Ypma
Geschreven op 3-9-2015
Leave a Comment